SIRI KETIGA PULUH LIMA
PENGAMBILAN TANAH DARIPADA PELBAGAI PERSPEKTIF
(BAHAGIAN KETIGA)
Unsur-Unsur Yang Terdapat Dalam Pengambilan Tanah Daripada Perspektif Tuan Tanah
(i) Unsur Ancaman
Pengambilan tanah adalah satu usaha untuk memisahkan tuan-tuan tanah dengan tanahnya. Kerajaan cuba memutuskan hubungan antara pemilik tanah dengan tanahnya. Usaha ini dilakukan secara paksa dan tidak dengan kemahuan sendiri. Tuan tanah terpaksa menyerahkan tanahnya kepada kerajaan tidak dengan suka hati. Kerajaan diberi kuasa untuk mengambil dengan kekerasan. Wujud unsur-unsur mengambil atau menahan harta seseorang tanpa izin pemiliknya.
Hak milik seseorang ke atas tanahnya boleh dilucutkan hanya dengan menguatkuasakan seksyen 23 APT 1960. Apabila dibuat memorial di bawah seksyen 23 APT 1960, tanah yang diambil terletak hak kepada Pihak Berkuasa Negeri sebagai tanah kerajaan. Ini boleh dilakukan walaupun tidak terlebih dahulu dibayar apa-apa pampasan atau sagu hati kepada tuan tanah atau pihak yang berkepentingan. (Seksyen 19 APT 1960).
Hak tuan tanah terhadap tanah telah disangkal, dinafi, dibatalkan dan dilucutkan. Tuan tanah tidak dapat berbuat apa-apa baik dari segi undang-undang mahupun pentadbiran. Proses pengambilan milikan ini tidak boleh dipertikaikan. Sebarang usaha atau perbuatan yang menjadikan atau menyebabkan Pentadbir Tanah, Jurukur, Pengawal Petempatan, Pendaftar dan seumpamanya menjadi sukar dalam melaksanakan tugasnya dianggap telah melakukan kesalahan.
Dalam kes Tan Teck Yan lawan Pendakwa Raya, perbuatan menghempas fail, mengangkat penumbuk dan mengancam untuk mencederakan serta memanggil pula isterinya masuk dan bersama berdiri di hadapan seorang Ketua Penolong Pegawai Daerah adalah suatu perbuatan menyekat atau menghalang proses pemilikan dan boleh disabitkan di bawah seksyen 186 Kanun Keseksaan.
Tuan tanah atau penghuni berkenaan melarang Pentadbir Tanah atau lain-lain penjawat awam atau mengejar mereka semasa menjalankan kerja-kerja yang berkaitan dengan pengambilan milik tanah berkenaan, maka perbuatan itu adalah menentang atau menghalang atau menyekat pengambilan milik.
Dalam keadaan dan situasi ini, Pentadbir Tanah boleh memohon pertolongan dan bantuan polis bagi mendapat bantuan untuk mengambil milik tanah tersebut. Seksyen 63 APT 1960 memberi kuasa kepada pihak polis bagi mengambil langkah-langkah tertentu untuk membolehkan pengambilan milik tanah berkenaan dapat dilakukan oleh Pentadbir Tanah apabila adanya tentangan atau halangan terhadap tindakan tersebut.
Mana-mana tuan tanah yang mengambil tindakan agresif dengan mengganggu pembinaan projek yang dilakukan atas bekas tanahnya seperti mengambus, membina, merosak atau memindahkan sesuatu parit atau tanda yang dibuat atau diletakkan di atas tanah tersebut dianggap telah melakukan kesalahan yang boleh dikenakan penalti di bawah seksyen 64 (b) APT 1960.
Unsur ancaman amat jelas dan ketara dalam seksyen 64(a)(b) yang mengenakan tanggungjawab jenayah terhadap orang yang melakukan perbuatan-perbuatan seperti berikut:
(a) Dengan sengaja menghalang pegawai-pegawai atau orang yang disebutkan dalam seksyen 62 atau 63 Akta dalam menjalankan tugas mereka di bawah Akta,
(b) Dengan sengaja memenuhkan, merosakkan, atau mengalih parit atau tanda-tanda yang dibuat atau diletakkan bagi maksud dan kena mengena dalam proses pengambilan tanah.
Seseorang yang didapati salah dan disabitkan atas kesalahan di atas boleh dihukum
penjara yang tidak melebihi sebulan penjara atau didenda tidak melebihi RM200.00
atau kedua-duanya sekali.
Bagi menguatkan lagi unsur ancaman ini, pihak pendakwa diberi alternatif dan pilihan lain dalam mendakwa orang yang melakukan kesalahan-kesalahan yang disebutkan di bawah seksyen 64(a) Akta iaitu di bawah seksyen-seksyen 183 dan 186 Kanun Keseksaan.
Seksyen 186 Kanun Keseksaan memperuntukkan:
186. Barang siapa dengan sengaja menghalang seseorang penjawat awam pada menjalankan kerja-kerja jawatannya, hendaklah disiksa dengan penjara selama tempoh yang boleh sampai tiga bulan, atau dengan yang boleh sampai dua ratus lima puluh ringgt, atau dengan kedua-duanya.
Mana-mana tuan tanah yang menimbulkan kekacauan, secara kasar dan kekerasan yang melibatkan kecedaraan fizikal terhadap mana-mana pihak ekoran dari rasa terkilan dan tidak puas hati dengan cara pengambilan tanah terdedah kepada ancaaman mengikut Seksyen 117 Kanun Acara Jenayah yang boleh ditahan reman tidak lebih dari 2 minggu. Mereka kemudiannya akan didakwa di Mahkamah mengikut Seksyen 324 Kanun Keseksaan.
Mereka tidak dibenarkan berkumpul dan berhimpun sebagai tanda bantahan kerana boleh ditakrifkan mengadakan perhimpunan haram mengikut Seksyen 147 Kanun yang sama. Balasan yang sedia menanti adalah hukuman sekurang-kurangnya enam bulan penjara.
(ii) Tidak Ada Unsur Memilih
Undang-undang tidak memberi hak kepada tuan-tuan tanah untuk memilih sama ada membenarkan kerajaan mengambil tanahnya atau sebalik. Kuasa ini tidak ada pada tuan-tuan tanah. Mereka tidak boleh menentukan yang disukainya. Tidak diberi pilihan untuk menerima atau menolak.
Kuasa mutlak diberikan kepada Pihak Berkuasa Negeri (PBN) untuk mengambil secara paksa sesuatu tanah itu. PBN boleh mengambil mana-mana tanah yang diperlukan untuk:
(a) untuk maksud awam;
(b) oleh mana-mana orang atau perbadanan untuk apa-apa maksud yang pada pendapat PBN memberi manfaat kepada pembangunan ekonomi Malaysia atau sebahagian daripadanya atau manfaat kepada orang awam secara umumnya atau kepada suatu kelas orang awam; dan
c) untuk maksud perlombongan atau perumahan, pertanian, perniagaan, perusahaan atau maksud rekreasi atau mana-mana kombinasi daripada maksud itu.
(Seksyen 3(1) APT 1960).
Hak memilih ini hanya ada pada pihak kerajaan. Agensi kerajaan boleh memilih dan menentukan mana-mana tanah yang diperlukan mengikut kehendak dan keperluan projek untuk dikemukakan kepada PBN bagi pertimbangan. Jika cadangan tersebut didapati sesuai, PBN menerimanya dan jika tidak bersetuju boleh menolak. Agensi boleh mengenal pasti kawasan lain. Ia boleh menentukan mana-mana kawasan yang disukainya. Biasanya kawasan yang menjadi pilihan utama adalah kawasan strategik dan berpotensi.
(iii) Tidak Ada Unsur Kebebasan
Dalam pengambilan tanah, tidak ada kebebasan kepada pihak yang tanahnya diambil. Mereka tidak bebas untuk memastikan perkara-perkara berikut:
(a) sejauhmanakah pentingnya tujuan awam itu untuk masyarakat;
(b) sejauhmanakah perlunya pengambilan itu; dan
(c) sejauhmanakah adilnya nilai pampasan.
Tuan tanah tidak berpeluang untuk berhujah bagi menentukan sama ada pengambilan itu memenuhi kehendak yang dinyatakan dalam undang-undang atau sebaliknya. Tuan tanah tidak berkesempatan menyatakan pandangan dan melahirkan pendapat bagi memuaskan hati sebelum haknya terhadap tanah dilucutkan.
Tidak ada peruntukan dalam APT 1960 yang mengenakan obligasi kepada pihak kerajaan bagi mengadakan pra-perbicaraan. Dengan tidak adanya perbicaraan pra-pengambilan, maka tidak berpeluanglah tuan punya tanah untuk berhujah, antaranya tujuan pengambilan dan keperluan terhadap tanahnya yang berkenaan itu.
Tuntutan supaya diadakan perbicaraan pra-pengambilan pernah ditimbulkan dalam kes S. Kulasingam & SL lwn Pesuruhjaya Tanah Wilayah Persekutuan dan beberapa orang lagi. Tujuan adalah untuk memberi peluang kepada tuan-tuan tanah bagi menentukan sama ada pengambilan itu bagi maksud yang dinyatakan dalam undang-undang. Walau bagaimanapun, Mahkamah Persekutuan telah memutuskan bahawa, oleh kerana tidak ada peruntukan yang mengenakan obligasi sedemikian dalam APT 1960, maka perbicaraan pra-pengambilan tidak perlu diadakan.
(iv) Tidak Ada Unsur Kerelaan
Dalam pengambilan tanah tidak ada unsur rela, izin, persetujuan, perkenan, melepaskan tanahnya kepada kerajaan dengan hati yang ikhlas dan menyerakan hak miliknya untuk diambil atau dibatalkan dengan senang hati.
Perkara yang jelas dalam proses pengambilan adalah terdapat unsur paksaan. Ada elemen nafikan kerelaan dan menggugurkan pilihan. Paksaan bermaksud perbuatan memastikan orang lain melakukan sesuatu tidak dengan kemahuannya sendiri[1], sesuatu perbuatan atau sikap yang membuat seseorang tidak berupaya menghadapi atau menghindari daripadanya[2], seruan atau suruhan supaya seseorang itu melakukan sesuatu tanpa kerelaan atau pilihannya[3].
Perlu dinyatakan bahawa APT 1960 itu sendiri digubal bagi mengambil tanah milik secara paksa dan ini perlu dilakukan untuk mengelak dari kegagalan atau kekecewaan kerajaan dalam mendapatkan tanah[4].
(v) Tidak Ada Unsur Tawar Menawar Dan Perunding
Dalam pengambilan tanah, tidak ada unsur tawar menawar untuk menentukan pampasan, ganti rugi, imbuhan dan exgratia. Tidak ada perundingan dikedua belah pihak untuk mencapai satu persetujuan. Manual Pengambilan Tanah keluaran Jabatan Ketua Pengarah Tanah dan Galian Persekutuan, muka surat 1 di para 1.2 menyatakan “oleh kerana kesukaran untuk mendapatkan tanah menerusi cara memohon tanah kerajaan daripada Pihak Berkuasa Negeri (PBN) dan membeli tanah berimilik (alienated land) daripada tuan punya, maka lazimnya pilihan yang ada ialah melalui cara mengambil mana-mana tanah milik menerusi proses undang-undang iaitu mengambil melalui proses pengambilan tanah dengan menggunakan Akta Pengambilan Tanah 1960 , Akta 486. Melalui pengambilan ini, tanah itu boleh didapati walaupun tuan tanah tidak bersetuju menjualnya dan tawar menawar mengenai harga tidak diperlukan. Sebagaimana yang diperuntukkan di bawah seksyen 66 APT 1960, apabila dibuat memorial atau endorsan pada dokumen hak milik, tanah itu akan terletakhak pada PBN dan menjadi jadi tanah kerajaan, bebas daripada segala bebanan. “
Kenyataan ini jelas menunjukkan bahawa dalam proses pengambilan tanah ,tiada ada unsur twar menawar. Akibat daripada itu, wujudlah dua kehendak yang berbeza di mana tuan tanah menuntut pampasan yang paling tinggi dan agensi memohon menghendaki supaya dibayar pampasan yang paling rendah. Contohnya pengambilan tanah PT 7026, Mukim Tanjong Dua Belas, Daerah Kuala Langat. Tuan tanah meminta RM6,248,856.00. Nilaian JPPH sebanyak RM4,990,838.00. Award Pentadbir Tanah termasuk kecederaan tanah RM17,121,809.00. Tuan tanah tidak setuju kerana rendah dan membuat bantahan ke mahkamah. Agensi memohon pula mengatakan tinggi dan membuat bantahan mahkamah.
Bagi memastikan bahawa pampasan yang mencukupi dibayar kepada tiap-tiap orang yang berkenaan seperti yang dikehendaki oleh Perkara 13 (2) Perlembagaan Persekutuan, untuk tidak membebankan agensi memohon serta bagi berlaku adil kepada kedua belah pihak, APT 1960 telah memberikan kuasa kepada Pentadbir Tanah untuk menjalankan satu siasatan penuh (full inguiry) di bawah seksyen 12.
Tujuan diadakan siasatan adalah untuk membolehkan Pentadbir Tanah mendapatkan maklumat-maklumat yang diperlukan bagi membolehkan beliau memberi award sama ada bertulis atau lisan pada peringkat akhir siasatan itu dijalankan.
Semua orang yang mempunyai kepentingan pada tanah yang dicadang untuk diambil sama ada sebagai tuan punya, penduduk, penerima pajakan, pemegang gadai, penyewa atau sebagainya diperintahkan hadir di hadapan Pentadbir Tanah melalui Borang E, seksyen 10 untuk menyatakan:
(a) jenis kepentingan mereka masing-masing pada saat tanah itu,
(b) amaun dan butir-butir pampasan mengenai kepentingan itu,
(c) bantahan mereka, jika ada, terhadap ukuran, keluasan yang diberi dalam Jadual; dan
(d) mana-mana orang lain yang diketahui oleh pihak itu atau ejennya sebagai mempunyai sesuatu kepentingan pada tanah itu atau mana-mana bahagiannya, dan hendaklah mengemukakan semua dokumen dan suratikatan yang berhubungan dengan tuntutan itu.
Dalam kes tertentu, Pentadbir Tanah boleh mendapatkan maklumat tambahan secara bertulis dengan menyerahkan notis dalam Borang F seksyen 11 APT 1960 kepada pihak yang beliau yakin dapat menyatakan:
(a) penilaian yang berasingan mengenai pembaikan di atasnya, jika ada, menunjukkan asas mana penilaian itu dibuat,
(b) nama tiap-tiap orang yang mempunyai sesuatu kepentingan pada tanah itu atau mana-mana bahagiannya, sama ada sebagai pemunya bersama, pemegang gadaian, penerima pajak, penerima pajak kecil, penyewa atau selainnya; dan
(c) jenis sesuatu kepentingan itu dan amaun sewa dan keuntungan, jika ada, yang didapati atau boleh didapati daripadanya dalam tempoh tiga tahuh sebaik sahaja sebelum tarikh notis ini.
Dalam melaksanakan siasatan sedemikian, Pentadbir Tanah mempunyai kuasa Mahkamah untuk memanggil dan memeriksa saksi-saksi, mentadbir sumpah dan ikrar atau memaksa untuk menyerahkan kepadanya apa-apa dokumen yang ada kaitan dengan sesuatu siasatan itu.
Memberi keterangan palsu dan enggan bekerjasama dengan Pentadbir Tanah dalam menjayakan prosedur siasatan ini adalah menjadi satu kesalahan dan boleh didakwa mengikut seksyen 175 dan 176 Kanun Keseksaan.
Setelah mendengar semua keterangan, memeriksa semua dokumen dan merekodkan jumlah tuntutan pampasan serta dengan alasannya, Pentadbir Tanah memberi perintah dan award melalui Borang H APT 1960.
Award Pentadbir Tanah itu adalah bukti muktamad mengenai:
(a) keluasan tanah yang diambil,
(b) nilaian tanah pada pandangan Pentadbir Tanah,
(c) pembahagian pampasan yang diawardkan sama ada orang-orang berkepentingan ke atasnya itu telah menghadiari siasatan itu atau tidak (seksyen 14 (D) APT 1960).
Jika tuan tanah terkilan dengan award dan keputusan ini, mereka mempunyai hak untuk membuat rujukan (bantahan) mengikut seksyen 37(1) APT 1960. Tetapi perlu diketahui, bantahan ini mempunyai tertentu seperti membayar deposit sebanyak RM3,000.00 (sebelum tu hanya RM1,500.00) dalam tempoh tertentu, jika gagal berbuat demikan, tuan tanah terlepas peluang. Dah la tanah kena ambil dan pampasan belum diterima, perlu keluar duit pula untuk bayar deposit. Satu lagi syarat yang rigid ialah award pampasan oleh Pentadbir Tanah bagi kepentingannya mestilah melebihi RM3,000.00. Jika award kurang daripada itu, tuan tanah tepaksa menerimanya walau pun tidak bersetuju. Undang-undang kata, ia muktmad. Hakikat yang perlu diketahui, bagi orang kampong, semua ini menyusahkan. Malahan, bagi sesetengah daripada mereka, usahkan sebutkan mahkamah, sebut Pejabat Tanah pun dah takut. Seperti kata Senator Tuan Haji Abdul Wahab bin Haji Abu Bakar ketika mengambil bahagian dalam perbahasan Rang Undabng-Undang Pengambilan Tanah di Dewan Negara pada 21 Disember 1983.... “sebagaimana yang saya katakan tadi, tuan-tuan tanah di sudut desa dan kampung ini tidak usah hendak dengar mahkamah, dengar Pejabat Tanah pun dia sudah lemah. Ini pula hendak beri deposit RM1,500.00, hendak pergi mahkamah. Dia dengar mahkamah ini minta maaf. Tuan Yang Dipertua, office fright yang ada di dalam mahkamah ini. Tidak usah kata dia, saya yang sudah bercakap di sini pun – di dalam Dewan yang mulia ini pun berasa kecut-kura. Ini pula hendak canang kesnya di dalam mahkamah!. Kita boleh jawab, panggil lawyer, dengan peguam, dengan itu semua berkehendakkan duit. Sedangkan yang dia hendak itu lebih sedikit dan berpatutan sedikit sebagai gangi kepada tanah yang hilang......”
Berdasarkan kepada hujah di atas, jelas bahawa tidak ada unsur perundingan dan tawar menawar dalam proses menentukan award. Lantaran itu pampasan yang diberikan dikatakan tidak mencapai tahap jumlah yang mencukupi dan tidak mengikut harga pasaran. Ini kerana harga pasaran adalah harga yang seseorang pemunya menerima harga itu dengan rela hati dan tanpa paksaan daripada pembeli yang sukarela dan yang ia telah membuat tawar menawar untuk membeli/menjualnya.
Perlu diambil ingatan bahawa award yang dibuat oleh Pentadbir Tanah bukanlah membuktikan award itu adalah harga pasaran. Ini dinyatakan oleh Aggarwala[5]. Menurutnya:
“The award by itself is no evidence of the market-value without considering all evidence which the award was founded. An award which has not been accepted by the owner or the person interested cannot be relied on by the Government as evidence on market-value of land in a proceeding. But a claiment in a different proceeding can rely on the unaccepted award as evidence of the market-value”.
Justeru itulah, bila rayuan dibuat ke Mahkamah, didapati mahkamah menambah sehingga 500%.
Oleh kerana tidak ada tawar menawar dan perundingan, tuan tanah mengeluh dan tidak berpuas hati dengan tawaran pampaan yang disifatkan tidak adil dan tidak seragam. Ini dapat diperhati kepada petikan akhbar seperti di bawah:
“MENTAKAB 28 Jan. – Lembaga Lebuhraya Malaysia (LLM) diminta mengkaji semula kadar bayaran pampasan pengambilan tanah penduduk yang terlibat dengan projek Lebuhraya Pantai Timur (LPT) di Kampung Mempateh, Lanchang dekat sini yang disifatkan sebagai tidak berpatutan. Ahli Dewan Undangan Negeri Kawasan Lanchang, Mohd Sharkar bin Shamsuddin berkata, kajian semula itu penting memandangkan lebih 150 penduduk di kampung itu tidak berpuas hati dengan bayaran pampasan yang ditawarkan untuk pengambilan tanah mereka. Beliau berkata demikian sebagai mengulas rungutan penduduk kampung terbabit yang dibayar di antara RM27,000.00 hingga RM50,000.00 bagi setiap ekar yang diambil untuk LPT sedangkan harga semasa tanah di situ jauh lebih tinggi. Sharkar berkata, LLM sepatutnya membuat satu keseragaman bayaran pampasan yang boleh memuaskan hati semua pihak yang terlibat……”.
(Berita Harian: 29 Jan. 2001)
“MENTAKAB, 28 Jan – Lebih 150 orang penduduk yang terlibat dalam pegambilan tanah bagi projek Lebuhraya Pantai Timur (LPT) di Kampung Mempateh, Lanchang dekat sini, membantah bayaran pampasan yang disifatkan sebagai tidak adil. Mereka mendakwa, bayaran yang ditawarkan bagi pengambilan tanah adalah mengelirukan dan bebeza-beza walaupun tanah mereka terletak saling besebelahan antara satu sama lain. Seorang penduduk, Mohd Azami Talib, 43, berkata, nilai pampasan yang ditawarkan adalah tidak seragam walaupun tanah yang diambil berada di dalam satu kawasan yang sama. Katanya, harga yang ditawarkan juga amat rendah iaitu di antara RM27,000.00 hingga RM50,000.00 bagi 0.4 hektar berbanding pembelian tanah kebun pada harga semasa yang melebihi RM70,000.00. “Saya mempunyai tanah seluas 3.603 ekar dan ditawarkan RM330,000.00 seekar atau 77 sen untuk satu kaki persegi. Ia adalah satu kali ganda lebih rendah dari harga tanah semasa di kawasan ini,” katanya ketika ditemui di sini semalam. Azami berkata, terdapat keadaan di mana pemilik tanah yang diambil sebahagian tanahnya dibayar lebih tinggi daripada mereka yang diambil semua tanahnya. Seorang penduduk lagi, Maidin Mohd Kilau, 64, berkata, dia membantah tawaran oleh pihak kontraktor kerana nilai tanah yang ditawarkan adalah tidak munasanah dan tidak mengikut harga pasaan semasa tanah disitu. Katanya, bayaran yang ditawarkan jauh lebih rendah daripada penduduk yang turut terlibat dalam, projek LPT di Mukim Sabai, Karak…..”
( Utusan Malaysia : 29 Jan. 2001)
(vi) Tidak Ada Unsur Balasan
Dalam pengambilan tanah, tidak ada unsur balasan. Walaupun kerajaan memberi pampasan, imbuhan, ganti rugi atau exgratia, tetapi ini bukanlah balasan. Konsep balasan dalam undang-undang mesti ada unsur perjanjian, kontrak dan tawar menawar.
Penulis Sir Frederick Pollock dalam bukunya, The Principles of Contract, mentakrifkan balasan dalam kata-kata berikut:
“an act or forbearance of the one party, or the promise thereof, is the price for which the promise of the other is bought, and the promise thus given for value is enforceable.”
Definisi Sir Frederick Pollock telah pun diterima oleh Mahkamah House of Lords dalam Kes Dunlop Preumatic Tyre CO lwn Selfridge and Co. Dan juga oleh English Law Revision Committee dalam laporannya mengenai balasan dalam tahun 1937. Perlu disebut bahawa definisi Sir Frederick Pollock mementingkan unsur penukaran janji sebagai unsur penting dalam definisi balasan. Dalam undang-undang Amerika, The Restatement of the Law of Contract, s. 75 (1) balasan didefinasikan seperti:
“Defination of Consideration
Consideration for a promise is:
(a) an act other than a promise, or
(b) a forbearance, or
(c) the creation, modification or destruction of a legal relation, or
(d) a return promise,
Bargained for and given in exchange for promise.[6]”
Definisi ini juga mementingkan penukaran janji sebagai asas balasan. Hakim Lush dalam kes Currie v Misa iaitu:
“A valuable consideration, in the sense of the law, may consist either in some right, interest, profit, or benefit accuring to the one party, or some forbearance detriment, loss, or responsibility, given, suffered, or undertaken by the other”.
Definisi ini sebenarnya diambil dari Comyn adalah didasarkan kepada kes-kes yang diputuskan pada kurun ke 18. Walaupun demikian Halsbury dalam Laws of England telah mengambil definisi Lush dan telah menambah dengan perkataan-perkataan pembuka katan di atas permintaan penerima janji.
Mengikut seksyen 2 (d) Indian Contract Act 1872 dan Seksyen 2 (d) Akta Kontrak Malaysia, 1950 (Disemak 1974), definisi balasan seperti berikut:
“menurut kehendak pembuat janji, apabila penerima janji atau sesiapa sahaja yang telah membuat atau telah menahan diri dari membuat sesuatu, atau membuat atau menahan diri dari membuat sesuatu, maka perbuatan atau penahanan diri atau janji itu adalah disebut balasan untuk janji itu.”
Definisi ini adalah karya, Sir Fitzjames Stephen, seorang sarjana undang-undang yang terkenal, yang pada masa itu menjadi seorang ahli jawatankuasa bertugas untuk menggubal Indian Contract Act. Definisi Sir Fitzjames Stephen ini mementingkan unsur penukaran janji atau apa yang dinamakan “the bargain theory”. Ini adalah penggunaan perkataan menurut kehendak pembuat janji. Perkataan ini bermaksud, bahawa balasan hanya wujud jika ada satu penukaran janji dengan cara nyata atau tersirat. Konsep balasan seperti yang terkandung dalam seksyen 2 (d) telah digunapakai oleh mahkamah-mahkamah di Malaysia.
Berdasarkan kepada definisi balasan di atas, konsep balasan mempunyai ciri-ciri tawar menawar, kerelaan dan persetujuan kedua belah pihak, saling balas membalas di antara kedua belah pihak. Dengan adanya ciri-ciri ini, maka timbul kerelaan dan lahir persetujuan kedua belah pihak. Oleh itu wujud hubungan baik dan keharmonian terhadap pihak-pihak yang terbabit.
APT 1960 menghendaki suatu pemberian diberikan kepada tuan punya atau orang-orang yang berkepentingan atas tanah tersebut. Pemberian ini dinamakan pampasan seperti yang dinyatakan dalam seksyen 6, 14, 17, 28, 33, 35, 47, 49, 58 dan 59. Di samping itu juga pihak kerajaan dikehendaki memberi faedah dalam situasi seperti di bawah seksyen 32 (1), 32 (1a), 32 (1b), 32 (2) dan 48.
KESIMPULAN
Daripada perspektif tuan-tuan tanah dan sebahagian anggota masyarakat, pengambilan tanah disifatkan sebagai sesuatu yang menakutkan, merugikan mereka dan menyusahkan. Mungkin ada benarnya. Seperti kata Tun Suffian “people are sentimentally attached to their lands and we are of course sorry for the applicants, but we regret that the law is clearly on the side of Government”. Arulanandom J, dalam Yew Lean Finance Development (M) Sdn. Bhd v. Director of Lands and Mines Penang menyatakan “it may be that these acquisitions mean individual hardship is caused to individuals but in considering these matters one must realize that individual issues cannot outweigh demand for public benefit.”
Walau bagaimana pun, sesetengah tuduhan itu tidak benar, tidak berasa dan semata-mata tanggapan yang kadangkala melampau. Kerajaan tidak sebegitu zalim dan kejam.
(BERSAMBUNG)
TANAH OH TANAH
Sekian, terima kasih
CATATAN:
Penulisan ini adalah merupakan petikan daripada kertas kerja yang bertajuk “Doktrin Pengambilan Tanah : Satu Tinjauan Daripada Perspektif Tuan Tanah”. Penulis telah bentangkan kertas kerja ini dalam Mesyuarat Penyelarasan Pengarah-Pengarah JKPTG Negeri Bilangan 2/2001 yang telah diadakan pada 10 April 2001 di PTG Ipoh, Perak.
Penulisan ini juga adalah pandangan peribadi penulis, tidak mewakili Kementerian/ Jabatan atau mana-mana pihak. Ia sekadar bahan untuk berfikir dan renungan.
Suhaimi bin Hj. Mamat
Setiausaha
Bahagian Sumber Air, Saliran dan Hidrologi
Kementerian Sumber Asli dan Alam Sekitar
Aras 13, Wisma Sumber Asli
No. 25, Persiaran Perdana,
Presint 4, 62574 Putrajaya, Malaysia
Tel : 03-88861147
Fax : 03-88893455
